Σημειωσεις για την 1η ασκηση

Σημειώσεις για την 1^η άσκηση

            Ο γραπτός λόγος (είτε πρόκειται για δόκιμο, ποιητικό, θεατρικό κ.α.), μπορεί να αποτελέσει αφετηρία για τη δημιουργία χωρικών/αναπαραστατικών κατασκευών. Μέσα από την ερμηνεία του κειμένου προκύπτει μια μορφή "μύθου", με την έννοια της πλοκής, του διδάγματος, της εννοιολογικής απόδοσης ή ακόμη της προσωπικής εκδοχής και της συνειρμικής ακολουθίας που προκαλείται από το κείμενο.

Ο "μύθος" είναι που εγείρει την ανάγκη της αφήγησης και της αναπαράστασης.

Αυτή είναι η συνήθης βάση της θεατρικής τέχνης, που ως σύνθετη μορφή έκφρασης συνδυάζει στοιχεία που εμπεριέχουν την έννοια του χώρου και του χρόνου, όπως ο προφορικός λόγος, ο ήχος, το σώμα, η υλική κατασκευή και το φως. Τα στοιχεία αυτά συλλειτουργούν και διατηρούν μεταξύ τους λεπτές ισορροπίες οι οποίες μεταβάλλονται, καθώς μεταβάλλεται και αυτό που επιχειρείται να επικοινωνηθει κάθε φορά (και κάθε στιγμή) στο θεατή. Μέσα σε αυτή τη συνθήκη η υλική/χωρική κατασκευή μπορεί από δευτερεύον υποστηρικτικό στοιχείο, να αναδυθεί ως κυρίαρχο επικοινωνιακό εργαλείο, να παράξει  μια ιδιότυπη μορφή "λόγου", παραλαμβάνοντας έτσι ένα κομμάτι του "μύθου" ή κάνοντας μια παράλληλη αφήγηση.

            Στα πλαίσια της διερεύνησης μας της διαδικασίας "μεταφοράς" απο το γραπτό Λόγο στο Χώρο, έγιναν αναφορές σε παραδείγματα καλλιτεχνών του θεάτρου, του χορού και της performance, οι οποίοι έχουν αναπτύξει ένα ιδιαίτερο "θεατρικό λεξιλόγιο" που βασίζεται στη δημιουργία χωρικών κατασκευών (εικόνων στο χώρο). Οι χωρικές αυτές κατασκευές, χρησιμοποιούν, είτε την αψυχη ύλη, είτε το ίδιο το ανθρωπινο σώμα ως υλικό, και φυσικά πάντα το φως, που αναδεικνύει τις ποιότητες της "ύλης".

Με αφορμή τα παραπάνω σας ζητάμε να προχωρήσετε στην 1^Η ΑΣΚΗΣΗ

Μικαελα Λιακατα

Αρχιτέκτων- Σκηνογράφος